ArtSpace

Minne de Groot

Ander(ge)Zicht

27 sep 2022
t/m
7 okt 2022

artspace

Opening:
woensdag 28 september 2022 17:30u

Kijken en nog eens kijken, verder zien dan hoe de concrete werkelijkheid zich in eerste instantie aan ons voor doet. Fixatie op een motief, licht- en kleurcontrast. “Loskomen van wat je ziet,”, daar gaat het volgens MINNE de Groot om tijdens het schilderen. Dat levert een ander zicht op: kleurrijke verbeelding tussen realisme en abstractie, met soms een knipoog naar de actualiteit. Nieuw werk van deze schilder pur sang is te bewonderen in de Arti Galerie.

Dinsdag 27 september t/m vrijdag 7 oktober 2022 (7 okt tot 17.00) .
Maandag t/m vrijdag (niet in weekeinde)
Bezichtiging mogelijk van 12.00 uur tot 17.00 uur,
Na 17.00 uur alleen op afspraak met één van ons:
MINNE de Groot: 06-27336652 of Aleid Horjus: 06-21158512
Opening: Woensdag 28 september, 17.30 uur

Foto tijdens de opening met MINNE en Aleid.

Bij deze tentoonstelling verscheen de volgende tekst over MINNE de Groot en zijn werk,
door Yvonne van Eekelen, kunsthistorica en vriendin.

‘Deze tentoonstelling begon met krantenfoto’s. De schilder zag protesterende jongeren in Hongkong met een lapje over één oog. Dat raakte hem. Wat hij verbeeldde, de twee ingezoomde gezichten met zo’n lapje staan op de folder van deze tentoonstelling. En bracht ook deze mooie titel voort: Ander (ge)zicht. Het gezicht werd anders, net als daarna door corona met die mondkapjes. En het zicht verandert net zo goed.

Minne de Groot speelt met gezichtspunten in deze tentoonstellingszaal. Of het nu om een simpele ui gaat, om afgekapte boomstronken, om een vrouw die haar haar kamt of om een vogel die zijn vleugels uitslaat naar de verten boven de zee op weg naar het onbekende. Telkens verandert het (ge)zicht. De schilder heeft een voorkeur voor onderwerpen dichtbij huis. “Het dagelijks leven tilt je boven al de narigheid uit en leert je kijken. Een ui, appels in een schaal. Er is zoveel moois om je heen, maar je ziet het meestal niet.” Hij verbeeldt de werkelijkheid al observerend. Zo typisch Nederlands. De Amerikaanse kunsthistorica Svetlana Alpers heeft die observatie treffend beschreven in haar boek The Art of Describing. Dutch Art in the Seventeenth
Century (1983). Nederlandse schilders observeren de realiteit zoals zij is, feitelijk en zonder opsmuk. Of het nu een minuscuul kevertje is, een huiselijk tafereel of een gezicht. Mocht daaronder een bontkraag zitten, dan wordt deze haartje voor haartje met glans en al geschilderd alsof er een loep aan te pas is gekomen, wat ook regelmatig gebeurde. Zover gaat Minne de Groot niet. Dat is allemaal allang gedaan immers. Bovendien voelt hij zich daarvoor te avontuurlijk dus hij schildert zijn omgeving abstraherend en met een fotografische blik. Hij zoomt in op al die dagelijkse situaties. Daardoor zijn zijn schilderijen en tekeningen fragmenten uit de werkelijkheid.

Hij werkt vanuit de traditie van de moderne kunst, die je zou kunnen zien als een laboratorium van, in dit geval, het medium schilderkunst. Deze wordt aan alle kanten onderzocht. Wat kun je doen met kleuren en licht? Hoe zet je de kwasten neer? Verf je het hele doek of laat je gewoon een stuk leeg? Voor deze schilder moet zijn werk in elk geval onaf zijn. Perfect is al mooi, dus dat is niet interessant.

Hij begint vaak met een voortekening in acrylverf of houtskool. Dan zet hij de eerste streek. “Die is vaak de mooiste. Dat is een soort anker van wat er komen gaat.” Nat-in-nat, zo werkt hij het liefst. Eerst dun beginnen en dan steeds vetter en voller schilderen in olieverf. “Strijd is er tijdens het maken altijd,”zegt hij, “Ik begin dan maar gewoon en kom er wel uit.” Hij zet het schilderij neer, ook op zijn kanten en op zijn kop en kijkt of de compositie goed is. Daarbij zoekt hij vanuit zijn intuitie steeds naar harmonie tussen de lijnen, de kleuren en de ordening. Zijn ze op elkaar afgestemd? Er mag ook wel eens iets eruit knallen zoals de zwarte streep boven het landschap op de tentoonstelling. “Zo vrolijk is het deze tijd nu eenmaal niet.” Of als hij een boom schildert die pijn heeft, dan laat hij ‘de blues’ van die boom zien. Zo verbeeldt hij emoties op het doek. De kleuren en tonen, gebaseerd op het Bauhaus-palet, laten zien hoe hij zich erbij voelt. De toeschouwer mag het raden.
Zijn brede kwasten, soms afgewerkt met het schildersmes en zijn kleuren maken dat elk schilderij onmiskenbaar een ‘Minne de Groot’ is. Zijn titels ‘Wolk’, ‘Vlucht’, ‘Zwemmer’, ‘Ui’ zijn oernuchter. Zou dat door zijn Friese afkomst komen?

Schilderen, hij zou niets anders willen. Natuurlijk, zeker nu er zoveel meer media door kunstenaars gebruikt worden – video, fotografie, performance, installatie, internet, textiel, noem maar op – is de vraag al vaker gesteld of de schilderkunst niet hopeloos verouderd en uit de tijd is. Niettemin wordt er nog steeds en in allerlei werelddelen volop geschilderd en is onlangs weer de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst uitgereikt. “Nee hoor,” bevestigt de schilder. “De terpentijn, de verf, de vieze doekjes, oude kleren aandoen, je in de verf verliezen en je elke keer weer verbazen wat daaruit komt.” Wat is er mooier dan dat?’

Meer Info kunstenaar: You tube Minne de Groot, Digitale galerie Minne de Groot.
Beeld: MINNE Zien, Niet zien, 2021