This time will be different.

From this point of view. Now interlaced. Here was a rhythm of discrete still images. My vision preserved what it saw for a fraction of a second after it disappeared. If the rhythm was fast enough, the sequence appeared continuous. Flicker-fusion frequency. The speed at which this occurred. Much like the universe. Cinema was expanding. And as with the universe, I was looking at the light. Luminous flux. Its perceived power. Its exchange value. Relative to the human eye. And I ignored its main component. Which was darkness.

– John Archibald Harrington

In “Luminous Flux” tonen zeven kunstenaars, wonend en werkend in Londen, hun videowerk en ruimtelijke installaties. De tentoonstelling strekt zich uit over alle zes de zalen van Arti et Amicitiae en presenteert zich als één doorlopende installatie, met een eigen duur en traject. Beelden van verontrustende scenes in epische landschappen worden opgevolgd door kleurrijke ruimtevullende projecties. Beeldmateriaal dat is gemaakt in de computer, wisselt zich af met beeldmateriaal uit de wereld van Hollywood en reclame. Dreunende bassen maken plaats voor kleurrijke schaduwen, voor lichtvoetige poëzie, voor gefragmenteerde, persoonlijke verhalen. Het werk onderzoekt en bevraagt hedendaagse processen die aan de grondslag liggen van onze dagelijkse ervaring van de wereld: een continue fragmentatie van onze levens; de toename van de hoeveelheid data die we moeten verwerken; de veranderende wijze waarop we contact hebben met de wereld om ons heen. Naast de tentoonstelling vindt een symposium plaats waar sprekers uit Londen en Berlijn deze thema’s vanuit een theoretisch perspectief zullen behandelen.

“Luminous Flux” wordt mede mogelijk gemaakt door het Amsterdams Fonds voor de Kunst.