Feestelijke opening: vrijdag 2 december 17:30 uur

Al tijdens zijn academietijd bezocht Harald Schole Arti. Vreemd voor een jonge kunstenaar die bijna wekelijks in het Stedelijk zijn hart ophaalde. Hij liep stage bij een oude beeldhouwer, een Arti-lid, die het werk aan zijn stagiair overliet en in de loop van de middag in de Sociëteit zijn afzakkertje nam. ’s Avonds haalde Schole hem op en begeleidde hem naar huis. De verse roddel en achterklap die hij dan over Arti te horen kreeg deed hem veronderstellen dat Arti een soort datingcentrum voor oude professoren was.Als politiek goed geïnformeerd kunstenaar en commissielid had hij in de jaren 80 Arti nodig.

De Beeldende Kunstenaars Regeling stond op de tocht. Schole nodigde de vaste kamercommissie voor cultuur uit. Waar? In Arti, dat statige en geconsolideerde instituut stond voor cultuurbehoud, een basis om over de toekomst van het kunstbeleid te praten. Schole’s boekje bevatte hun telefoonnummers. Ter voorbereiding kwamen delandelijke kunstenaarsverenigingen met uiteenlopende politieke achtergronden op neutraal terrein, dat was Arti, bij elkaar. Tijdens één van die sessies kwam toevallig de crew van National Geographic langs. (foto) Zo’n tien jaar later organiseerde Schole in opdracht van het Amsterdams Fonds voor de Kunst en in nauwe samenwerking met de Vereniging Het Spinozahuis en Arti et Amicitiae (samen
met Patricia van der Lugt) de manifestatie rond de actualiteit van het gedachtegoed van Spinoza.

Een internationale groep kunstenaars. Luciano Fabro complimenteerde de organisatie met de efficiëntie van de tentoonstellingsopbouw. In samenwerking met CREA organiseerde Schole lezingen en verscheen er een NL/ENG publicatie met essays van onder andere Bas Heijne en Rudi Eckart. Na ‘De steen vliegt /a stone in flight’, deze onderzoekende tentoonstelling over Spinoza, bood het Arti-bestuur hem het lidmaatschap aan. Zijn schroom uit de jaren 70
was overwonnen. Deze door Opera vormgegeven tentoonstelling begon niet afstandelijk ‘op zaal’, maar op Schole’s wens direct bij binnenkomst in het trappenhuis.

Ook bij de tentoonstelling 2001: a public space odyssey, samen met Peter van der Heijden gecureerd, slaagde hij er in om het publiek direct vanaf de straat naar boven te lokken. Een opvallend oranje bouwwerk van Michiel Voet was op eigen grond van Arti tegen de gevel geplaatst. Het omhulde een trap waarmee de bezoekers naar boven geleid en de trap had diverse telescopen waardoor men een frisse en verrassende blik op de stad kon werpen. Via het openstaand raam van de bovenzaal kon men het tentoonstellingsparcours betreden. De tentoonstelling belichtte de meest recente kunstopdrachten van het AFK. Via de statige Berlagetrap verlieten de bezoekers het gebouw. De eerste grote tentoonstelling waar Schole mede-initiator van was betrof Kunst=Bestaan, een landelijk manifest, forum en publicatie over de B.K.R. in de Nieuwe Kerk en met historisch overzicht in Arti. In 2019 heeft hij met Edith Rijnja voor Stichting YAA jonge kunstenaars in het zonnetje gezet. De tentoonstelling Zachtzinnig Radicaal omvatte alle denkbare disciplines.

In de Sociëteit organiseerde hij meer dan 40 tentoonstellingen over de noodzaak en de waarde van het verzamelen van kunst. Hij ziet tijdens de coronacrisis in de maatschappij een tegenstelling ontstaan tussen de instituten en kunstliefhebbers en kunstenaars. Het bezoekersaantal en het animo blijft achterlopen. Die kloof probeert hij
altijd te overbruggen.

SCHOLE’S KUNST
Contrasten komen ook in zijn werk terug en vooral de wil om over grenzen heen te kijken. De tentoonstelling in de Sociëteit eind 2022 laat een keuze zien. Een eeuwenoud Soefiverhaal vormt de inspiratie voor ‘a bird in flight’. De tegenstelling tussen gevangenschap en bescherming, getiteld ‘captured or protected’ resulteerde in een serie bronzen. (foto) Het werk ontstond na een rondreis door Indonesië en het bezoek vroeg in de ochtend aan de Borobudur. De gebeeldhouwde Boeddha’s op de terrassen van het bouwwerk zijn beschermd door een stenen ‘vlechtwerk’.Het stenen weefsel laat zich vergelijken met de structuur van de omgekeerde bamboemanden, waar hanen in vastgehouden worden, voor ze hun dodelijk gevecht beginnen.

Naar aanleiding van de tentoonstelling over Spinoza voelde Schole de noodzaak beeldend op
de denkbeelden van de filosoof te reageren. De beschrijving van 48 onderscheidende gemoedstoestanden met als onderliggende notie dat zowel negatieve als positieve gevoelens het denken en handelen beïnvloeden zijn in verschillende werken uitgebeeld. De constante ‘flow’ tussen de gemoedstoestanden zijn in een installatie met zeven figuren en een looptekst neergezet. Een recente uitwerking verscheen in BodhGaya, India tijdens de internationale beeldententoonstelling ‘Buddha Enlightened, art & world peace’. Schole ontdekte tijdens verschillende reizen naar India overeenkomstige denkbeelden tussen Boeddha en Spinoza. In het Boeddhisme worden 108 verschillende gevoelens onderscheiden. De wens om een staat te bereiken waarin die geen parten spelen ziet hij als verbindend element. De balans tussen goed en kwaad, de onjuiste dwang om te moeten kiezen tussen extremen heeft hij verbeeld in de serie ‘sleutelfiguren’. Is er een keuze tussen vasthouden of loslaten, tussen betrokkenheid en laat maar waaien?

De eerste serie werken is in epoxy, een latere in brons De situatie tussen twee mensen is ontleend aan dorpstaferelen die hij in India aantrof. Rondreizende acrobatenfamilies halen halsbrekende toeren uit. De sleutels die ze bij zich dragen dienen als evenwicht. Wanneer één van beiden een sleutel loslaat of de sleutel van de ander probeert te grijpen dan zullen beiden uit evenwicht schieten. Staat het wankele evenwicht voor de periode waarin we leven? Na twee jaar is Corona nog niet uitgebannen, de wereld lijkt te branden en overal zie je standpunten verharden. De sculpturen lijken te zeggen: we moeten elkaar vasthouden, samenwerken. Heeft één de sleutel, dan heeft de ander het nakijken.

MAIL-ART
In deze tentoonstelling zijn eveneens kunstenaars uit de gehele wereld vertegenwoordigd in een selectie mail-art bijdrages van OFAA. OFAA bestaat uit kunstenaars die in 2008 voor een tentoonstelling tijdens de Olympische Spelen in Beijing waren uitgenodigd. Zij hebben zich
sindsdien verenigd in een soort internationale versie van Arti, echter zonder monumentaal bezit. De OFAA-leden (waaronder Schole) organiseerden voor hun collega’s tentoonstellingen en bijeenkomsten in Bosnië, Finland, India, Indonesië, Italië, Korea, Libanon, Maleisië en Spanje. Amsterdam kan niet achterblijven. R.E. Lhöcs, Amsterdam

Links – Van boven naar beneden
• Hampi 10, canvas, parlemoer pigment
• Tijdens besprekingen komt toevallig de crew
van National Geographic langs in Arti, 1986.
Schole heeft zijn groene trui met de markant rode
patronen aan.

Rechts -Van boven naar beneden
• Captured or protected III, brons, bladgoud
• Circeling around, Tokio 2020, Olympic Games,
collage, mail-art
• Beirut, OFAA project, gemengde techniek