Marieke Coppens

Marieke Coppens

In deze tijden zijn we nog meer dan voorheen onze digitale identiteit. Mijn officiële digitale identiteit -mijn website mariekecoppens.be om precies te zijn- is een Belgische. Ik ben een digitale vluchteling en voel me thuis in België; het onaffe, het aanmodderen en misschien wel de charme van het mislukte. Toch voel ik me daar niet zodanig thuis om over te gaan tot een analoge vestiging. Daarvoor is mijn lijf te veel gaan staan naar mijn geboortestad Amsterdam. Digitaal Belg zijn bevalt me uitstekend. Een aantal jaar na het aanschaffen van deze identiteit, bleek dat mijn familienaam, Coppens, van oorsprong een Belgische is. De eerste in Nederland gevestigde Coppens heeft wegens wangedrag België moeten verlaten.

Je bent -zelfs nu- meer dan je digitale identiteit of nationaliteit. Ik weet niet of je je opleiding wordt, maar als dat zo zou zijn dan ben ik zowel sociaal psycholoog als beeldend kunstenaar. Zelf geef ik tegenwoordig de voorkeur aan de titel professioneel leugenaar, want je bent misschien nog wel meer wat je jezelf en de ander voorhoudt te zijn. Je bent ook dat wat je laat. Als kunstenaar beschrijf ik mijn werkzaamheden vaak aan de hand van dat wat ik níet doe. Ik teken, schilder en beeldhouw niet. Of ik dat laat omdat ik het niet goed kan of omdat het resultaat te nadrukkelijk in één vorm aanwezig is, dat is mij ook niet duidelijk. Ik prefereer normaal gesproken zoveel mogelijk te doen wat ik nog níet kan. Ik omarm de mislukking. Ik probeer op een bepaalde manier het ultieme België te maken: ongrijpbaar, tegenstrijdig en niet helemaal gelukt, maar goed in al haar charme.

Deze tekst is een aangepaste versie op de correspondentie die ik had met Camiel Hamans en is in zijn geheel terug te lezen in Articula 19. Ook verschenen er recent in Tubelight en NRC een stuk van mijn hand.

Deze zijn terug te vinden op insta of in digitaal België: mijn website 

The O stands for: reenactment chalk rite (2020) op basis van het archief van de anonieme wetenschapper, in samenwerking met de kunstkapel van architect Lau Peters