Vol trots presenteert Arti et Amicitiae in de tentoonstelling UPDATE
de kunstenaars die in 2016 lid zijn geworden van de vereniging.
Rogier Alleblas
Selby Gildemacher
Ciska de Hartogh
Hedwig van der Heiden
Fabrice Hünd
Ellen Krol
Anita Mizrahi
Jean Philippe Paumier
Joos van de Plas
Ilya Rabinovich
Reynold Reynolds
Annie Schoterman
Marli Turion
Yurie Umamoto
Angeliek Ververs
Willem van der Weide
Friso Witteveen
Liesbeth van Woerden
Tentoonstelling UPDATE
10 juni tot en met 9 juli 2017
Dinsdag tot en met vrijdag van 12-21 uur
Zaterdag en zondag van 12-18 uur
Donderdag 22 juni 20 uur
Performance:
Doghand
Choreografie: Astarti Athanasia ou
Performance: Astarti Athanasiadou
& Stefania Petroula
Kostuums: Panagiotis Panagiotak opoulos
Geluid: Stefano Sgarbi
Organisatie
Beoordelingscommissie
Rogier Alleblas
Eenheid van tijd, plaats en handeling
“Binnen de documentaire fotografie is het manipuleren van de eenheid van tijd, plaats en handeling uit den boze. De kijker veronderstelt dat de fotojournalist en documentairefotograaf de ‘waarheid’ spreekt en wil hierin achteraf niet teleurgesteld worden. Hij gelooft en respecteert de rol van de fotograaf als ooggetuige”, aldus Rik Suermondt in een artikel over De Koe van Coppens.
Bij de foto’s van Rogier Alleblas kan men zich afvragen of hier sprake is van autonome kunst of documentaire fotografie. Zijn de geportretteerde individuen geregisseerd in hun omgeving? Of worden de eenduidige houdingen en handelingen afgedwongen door de intieme ruimte van dit stadsparkje waarin mensen zich onbespied en veilig voelen?
Het perspectief van waaruit de beelden gemaakt zijn, maakt de mens nog nietiger in zijn omgeving. In het bescheiden stadsparkje dat ligt tussen de immense huizenblokken in de Berlijnse wijk Friedrichshain is het alsof God zelf van bovenaf een onpersoonlijke blik werpt op de kleine mens. De tijd speelt een opvallend onopvallende rol in de panoramabeelden van Alleblas. Seizoenen wisselen elkaar af. Er wordt schijnbaar achteloos omgegaan met de tijd.
De mensen op de foto’s houden zich niet bezig met tijd. Ofwel, mensen lijken alle tijd te hebben of weten met de tijd geen raad. De wegwaaiende herfstbladeren, de kou in de winter, het zij zo. Alleblas woonde en werkte gedurende 2009 en 2010 in Berlijn. In deze periode is het vrije werk Berlijnse Dagboeken ontstaan. De Bankjes serie is een hoofdstuk, ‘een Kapitel’ uit de Berlijnse Dagboeken. Gemiddeld stond Alleblas anderhalf a twee uur per dag voor het raam om het uitzicht op de bankjes te fotograferen. Nawoord Alleblas: In mei 2015 ben ik teruggegaan, de plek is verdwenen. Bulldozers hebben het terreintje omgekeerd.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Selby Gildemacher http://www.piek.com
Selby Gildemacher/PIEK! (NL) Selby Gildemacher operates under the name of PIEK! a contemporary and dynamic multidisciplinary art group. The work of PIEK! includes a humorous and ironic look at contemporary society and examines current social structures through video, websites, performances, installations, iPhone apps and pop music. The work is often tied to place and time and makes use of interactivity to make the viewer part of and / or complicity.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Fabrice Hund
Fabrice Hünd (1961) is al meer dan 30 jaar werkzaam als maker van schilderijen, tekeningen, wandschilderingen, mozaïeken en 3-dimensionale werken. Hij is als geen ander een mens van vlees en bloed in de materiële wereld. Met zijn werk wil hij uitdragen, dat de picturale kracht van met de hand gemaakte beelden in het huidige digitale tijdperk een ontembare levensvatbaarheid heeft. Vanuit zijn grote liefde voor alles wat leeft schept hij zijn bezielde wereld van dansende kleuren en lijnen in dynamische composities.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Ellen Krol
Geboren in 1960 studeerde Ellen Krol in 1993 af aan aan de Academie Minerva in Groningen na een uitwisseling met de Academie van Schone Kunsten in Warschau. In 2002 voltooit ze het International Training Program aan het Frank Mohr instituut. Tegenwoordig woont en werkt ze in Amsterdam. Het beeldend werk van Ellen krol is divers. Haar fascinatie ligt bij alles wat valt binnen het kader Liefde, Leven en Dood. Een onbegrensd kader voor alle grote en kleine onderwerpen die een mens bewegen of overkomen in zijn leven en de communicatie en verbinding daarvan. Mensen, bloemen, dieren, waarden of een samenstelling daarvan vertaald in grafische technieken, ruimtelijk werk of textielcollages. De vormentaal is figuratief maar niet realistisch, soms heel wel overdacht vormgegeven en soms een beetje aan het toeval overgelaten. Hoewel zij in vele disciplines gewerkt heeft, is textiel haar favoriete techniek waarbij ze het liefst gebruik maakt van gebruikte materialen. Dat deze gedragen zijn door mensen, geeft wat haar betreft aan het werk een toevoegde waarde.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Anita Mizrahi
Searching for Martin Margiela
Anita Mizrahi toont een korte documentaire, 17 min in het Nederlands, over de modeontwerper Martin Margiela die eind jaren ’80 afstudeerde aan de Antwerpse Mode Academie samen met o.a Ann de Meulenmeester, Dries van Noten, Berendonck etc. Ze werden de Antwerpse 6 genoemd en MM was de 6+ omdat hij nooit in de spotlights wilde komen. Dit heeft hij tot op heden toe vol weten te houden.Daarom is deze film ook een zoektocht in Belgie en Nederland ,via zijn kleding, winkels waar die verkocht worden, musea, intervieuws met liefhebbers/verzamelaars en modekenners etc. naar het fenomeen Martin Margiela. Zijn invloed op de modeontwikkeling is dus danig groot en van hoog niveau en orginaliteit , dat vele ontwerpers door hem beinvloed zijn.Kledingstukken gekocht in de jaren ’90 zijn tot op heden uiterst ” en vogue”. Dragers van zijn kledingstukken herkennen elkaar onmiddellijk door zijn speciale manier van labellen, het etiquette is met 4 stiksels aan de buitenkant te zien.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Jean Philippe Paumier
Mijn kunstwerk is tegelijk simpel en complex. Een kenmerkend aspect hiervan is een duidelijke keus voor eenvoud en de inzet van spaarzame middelen, hetzij qua formaat, techniek of concept. Mijn werk streeft naar een verleidelijke confrontatie met de kijker, waarbij deze enigszins in de war wordt gebracht door de vreemheid en besluiteloosheid van het kunstwerk. In mijn kunstwerken streef ik vooral naar de meest zuivere vorm en compositie. Door deze minimalistiche benadering, wordt de nadruk gelegd op de kwaliteit van zuinigheid , stilte en intensiteit waarmee de kunstwerken krachtig zijn in hun eenvoud. Spontaan ga ik naar een intiemere vorm van kunst.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Joos van de Plas
Mijn werk beweegt zich al een twintigtal jaren tussen kunst en wetenschap. Om mijn beeldend werk goed te kunnen doen en het prikkelend te laten blijven vind ik het noodzakelijk van tijd tot tijd onderzoek te verrichten dat met mijn werk verweven is. Nadat ik in Suriname maanden lang de sporen van een van mijn zeventiende-eeuwse favorieten gevolgd had veranderden mijn schilderijen op ingrijpende wijze. Toen ik in Wiesbaden een onderzoek naar de herkomst van eeuwenoude insecten had gedaan kon ik een ambitieus kunstenaarsboek uitbrengen. Door het feit dat ik zelf vlinders en rupsen houd kan ik in mijn video’s heel bijzondere momenten in hun cyclus tonen en gebruiken.
De laatste twee jaren bestaat mijn werk hoofdzakelijk uit video’s. In die video’s wil ik mijn kwaliteiten als kunstenaar koppelen aan de speurzin van de onderzoeker. Vanuit die twee posities is het geweldig om verbanden te leggen, de twee gezichtspunten elkaar te laten beïnvloeden. Dit alles om uiteindelijk verwondering te bereiken.
Mijn hele carrière lang word ik voortgedreven door dezelfde krachten waarvan de nieuwsgierigheid naar de talloze metamorfoses mijn atelier zijn binnengehaald vind ik steeds weer meer en nieuwe aanknopingspunten in de soms bizarre kleuren- en vormenrijkdom van dieren en planten en de dramatische veranderingen die daarin kunnen plaatsvinden.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Ilya Rabinovich (Moldavië, 1965)
Het thema migratie loopt als rode draad door het leven en werk van de fotograaf Ilya Rabinovich. Hij is geboren in Moldavië, opgegroeid in Israël en woont nu in Amsterdam. In zijn project Museutopia dl 2 onderzoekt hij de rol die militaire musea spelen bij de vorming van een nationale identiteit. In Israël is deze identiteit grotendeels gebaseerd op de mythe van het leger als een ‘melting pot’. De Staat creëert daar – aldus Rabinovich – bewust het narratief dat burgers met verschillende culturele achtergronden en religieuze overtuigingen assimileren en onderdeel worden van de overheersende cultuur. Rabinovich plaatst kritische kanttekeningen bij deze beeldvorming. Hij toont van negen militaire musea in Israël de manipulatieve mechanismes waarmee tentoonstellingen worden ingericht en de mythe ‘Eén Staat, Eén Volk’ in stand wordt gehouden.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Marli Turion www.marliturion.nl
In mijn werk staat de mens centraal en meer precies : de vrouw.Al jaren onderzoek ik de invloed van ‘ the male gaze’ op gedrag , uiterlijk verschijnen en maatschappelijk functioneren van vrouwen. De vrouw in verschillende culturen en tijden die zichzelf in het sociale verkeer beschermt en tegelijk door haar uiterlijk haar invloed tracht te vergroten. De vrouw die het schoonheidswapen gebruikt en inspeelt op heersende schoonheidsidealen. Ik doe dat met behulp van computertechnieken , foto’s , werk op papier en doek. In mijn meest recente werk ga ik , zoals ik al langer doe , uit van een uitgebreide beeldbank. Internet speelt een grote rol maar ook fotografeer ik veel zelf. Een belangrijk thema is op dit moment de dans , waarbij ik vaak de vrouwen isoleer van haar mannelijke partner. Het beeld dat ontstaat toont soms kwetsbare vrouwen , maar even zo vaak zijn zij krachtig , zelfbewust en mysterieus. Een element dat mij fascineert is dat soms een pathetisch beeld ontstaat terwijl op een ander moment een poëtische en droomachtige situatie ontstaat. In de dansserie wordt de vrouw gezien maar wil ze zich ook verbergen. Dat komt tot uitdrukking in haar lichaamshouding , maar ook in de stand van het hoofd of het zich gedeeltelijk verbergen achter het lange haar , het anonimiseren van het hoofd en het tonen van de rug aan de beschouwer. De grens tussen staan en vallen is vaak uiterst fragiel.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Yurie Umamoto
HRXLPNCX.C is an ongoing durational performance-installation inspired by the perceptual phenomenon synesthesia – a condition in which one
type of stimulation evokes the sensation of another, as when by hearing a sound, a color is perceived. When you walk through the synesthetic
universe of HRXLPNCX.C you will not only submerge in its atmosphere, its imagery will also absorb your every step and you become part of
the installation as an autonomous prism that reflects the elements of the whole.
The installation consists of two video works, one mirror sculpture, one performer, light installation and sound. Concept/Creation/Performance: Yurie Umamoto
This work is coproduced by workspacebrussels / Life Long Burning with the support of the Culture Programme of the European Union. Presented in Working Title Festival #05 at Les Brigittines, Brussels (2016).
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Angeliek Ververs
| -Are you relevant?- | 2016/2017 | Installatie In -Are you relevant?- zoekt Angeliek Ververs naar ordening van de door de mens gecreëerde chaos. De compacte stapels bijeengebonden kranten zijn wit geschilderd en daarmee ontdaan van hun informatie; De informatieve inhoud van de krantenstapel lijkt gevangen in zichzelf.
In het zoeken naar het ‘lege beeld’ bevraagt zij de ontaarding van het systeem en van de mens die uit politiek of persoonlijk belang de voorwaarden voor zijn eigen bestaan vernietigt en een bedreiging is voor de wereld en zichzelf.
Angeliek Ververs | -Pas wanneer je niets meer nastreeft, kun je gelukkig worden- | 2016/2017 | Deze foto installatie gaat over een road-trip door het leven en de waarneming van plekken die je passeert maar waar je nooit zal verblijven, het zijn ‘géén’-plekken. Je zal ze zelfs nooit ‘kennen’, want ‘Ik ben hier niet’. De installatie gaat over het creëren van ruimte in je hoofd, het vermogen te onthechten en je te ontdoen van belastende herinneringen; over het zoeken naar eenheid met- en in jezelf . Vooral, omdat je overal kan beginnen en verrast kan zijn.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Willem van der Weide
In mijn nieuwe serie abstracte schilderijen werk ik aan oppervlaktes, die doen
denken aan vlekken, door middel van pure onverdunde olieverf aan te brengen op
onbewerkte linnen dat een sponsachtige werking heeft.
Wanneer men tegenover het werk staat worden de nuances van de vlekken in kleur
en vorm duidelijker zichtbaar. Van een afstand mengen de kleuren en gaan de
vlekken interacteren, resulterend in een gevoel van ruimte dat knippert en beweegt
voor de ogen.Als kind droomde ik vaak over het verkennen van een eindeloos universum. In dit universum word ik door een zwart gat naar binnen getrokken om te verdwijnen in
een enorme leegte. Waar ik naar verlangde, maar wat (ik tegelijkertijd ook
beangstigend vond) me ook beangstigde, is om los te komen van de wereld waarin
we leven en in een onbekende diepte terecht te komen waar ik volstrekt alleen
ben. Hier ligt voor mij de kracht van het werken in abstractie; de regels zijn
onbekend en hetgeen ons vertrouwd is bestaat niet. Door middel van mijn
schilderijen en installaties verken ik deze onbekende dieptes.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Friso Witteveen
“Mijn zelfstandige werk is karakteristiek, thematisch en weerspiegelt mijn toewijding aan diverse artistieke disciplines. In mijn werk probeer ik unieke fysieke en symbolische kenmerken te combineren in reactie op spanningen binnen een wereldwijd veranderende omgeving. Mijn installaties en projecten zijn een artistiek onderzoek, bedoeld te verleiden en publieke betrokkenheid uit te lokken. Speels, amusant, toegankelijk aan de oppervlakte, maar tegelijkertijd met een serieuze ondertoon. Gedreven door een kritische visie en bewustzijn van doorlopende besluitvorming op basis van gretigheid, hetzij door de industrie, overheden of de nieuwe rijken.”
DON’T TOUCH WHAT YOU CAN’T AFFORD is een visueel geëngageerd werk: de aantrekkingskracht van de installatie vertegenwoordigd tegelijkertijd ook de platitude die het is. Schreeuwend om aandacht, uitnodigend, amusant, speels, sensueel zelfs, maar reflecterend. De installatie wil de bezoeker actief uitlokken na te denken over onze individuele overgave aan verleidingen. Het bevraagt ons consumptief gedrag, onze hebzucht, symbolisch weerspiegelend in vakmanschap en materiaalgebruik. Verrassing, schoonheid, goede of slechte smaak samengesmolten in een prettig ogend en de zintuigen prikkelend beeld. Harmonieus weergegeven door deze drie-eenheid als verpersoonlijking van schoonheid, vreugde en geluk. Kom en laat je verleiden – kijk in de chocolade ogen van ons wereldberoemde model – voor ze smelt…
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Reynold Reynolds
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Hedwig van der Heijden
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Annie Schoterman
ALIENS versus SYSTEM(S)….
Ik wil met dit werk een ‘Kafkaeske’ wereld verbeelden, waarin de volgende trefwoorden van toepassing kunnen zijn: SYSTEM – ALIENS – RHIZOMES.
Kortom een wereld waar een mens misschien niet meer is dan een ‘onderkruipsel’, of een soort robot/ cyborg; onderdeel van een niet te temmen systeem, een systeem waar niemand meer een totaal overzicht en controle over heeft.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Ciska de Hartogh
Biografie
Opgeleid in 3D Monumentale Beeldende Kunst in Zuid-Afrika en Nederland creëert Ciska de Hartogh kunstwerken die meer zijn dan louter esthetische en gestroomlijnde vormen. Haar kunstwerken zijn “sociale sculpturen”, die een idee belichamen, een achterliggend sociaal vraagstuk over de kwaliteit van het leven om existentiële levensvragen over thema’s als oorlog, ziekte, en armoede. Na haar afstuderen aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunst in Den Haag kreeg zij bekendheid door haar jaarlijkse exposities in het Haagse Stadhuis waar zij 9m hoge interactief vervaardigde gipssculpturen tentoonstelde met portretprojecties van AIDS geïnfecteerde kinderen, geïnspireerd op haar jarenlange persoonlijke strijd tegen de ziekte op het Afrikaanse continent. Haar initiatieven als ‘kunst-activist’ initieerde het Love Life Festival in Den Haag en kreeg veel media aandacht en publiciteit. In 2010 ontving Ciska van de Universiteit van Californië (UCLA), USA The Green Apple Award voor ‘An Outstanding Contribution to a Sustainable Lifestyle‘.
Splinter tijdens Update
Tijdens Update; de nieuwe leden expositie van Arti et Amicitae in Amsterdam die op 9 juni 2017 opent toont Ciska, naast nieuwe tekeningen, een video installatie in de vorm van een houten hemelbed met vijftien televisieschermen en een dozijn gipsen dieren die onder het bed vandaan kruipen. Het kunstwerk Splinter, dat met het gelijknamige boek een tweeluik vormt, is een metafoor voor het leven en het verwerken van innerlijke emoties. Het werk staat symbool voor de noodzaak van een veilige haven, een plek die een mens zijn thuis kan noemen, een rustplaats nodig om te herstellen van de indrukken van de dag.
Met miljoenen vluchtelingen op drift in de wereld is dat verre van een realiteit voor velen. Door rampen en conflicten zoals in Syrië en elders in de wereld, zijn miljoenen mensen ontheemd en op de vlucht. Het kunstwerk Splinter onderzoekt welke invloed zulke gebeurtenissen hebben op het leven van het individu. Hoe overkomt een mens persoonlijk emoties van verdriet, verlies, pijn, angst en trauma? Splinter is een metafoor voor de psychische veerkracht nodig om te overleven.
Het kunstwerk is ook de reflectie van het verwerken van persoonlijke ervaringen en indrukken van de kunstenares zelf die als humanitair hulpverlener tien jaar lang werkzaam was op het Afrikaanse continent.
Zij werd er getuigen van onnoemlijk leed, armoede, ziekte, honger en geweld en overleefde zelf ternauwernood levensbedreigende situaties. Gekweld door deze traumatische ervaringen leed zij aan jarenlange slapenloosheid en post-traumatische stress, die zich vooral s’nachts aandiende.
Terug in Nederland inspireerde deze ervaringen haar tot de creatie van Splinter, een antiek houten hemelbed met televisieschermen in de hemel waar filmbeelden haar nachtelijke onrust en verstoring symboliseren. Ze zijn samengesteld uit filmopnamen en documentaires die Ciska persoonlijk gedurende haar verblijf in Afrika maakte vermengd met historisch archief materiaal en impressies van conflicthaarden, oorlog en natuurrampen in de wereld van vandaag de dag die voor Ciska ook in het heden aanleiding zijn tot diepe verontrusting en nachtelijk waken.
Onder het bed kruipen witte gipsen tijgers vandaan als symbool voor angsten die overwonnen worden, een pak van emoties, een kudde van fobieën die innerlijk gedurende de nacht verwerkt moeten worden.
Over het proces van creatie schreef Ciska het gelijknamige boek Splinter waarin zij de voortgang van het bouwen van het kunstwerk combineert met flashbacks van haar persoonlijke ervaringen en dagboek aantekeningen over haar verblijf in Zuid Afrika en vermengt met een onderzoek naar slaapgewoontes door de geschiedenis heen. Het boek, waaruit Ciska ook bloemlezingen geeft, is voor een bescheiden bijdrage te koop tijdens de expositie Update.
Zie voor meer informatie website www.ciskadehartogh.com
avond
|
Het nest III
Fredie Beckmans, Hoe te schilderen? Dat kun je alleen maar schilderen, niet zeggen.
Bob Bunck, The Movie
Van links naar rechts: Bianca Brasdorp, Ruben La Cruz, Kyara Wolf, Francisco Heyting
Maikel Deekman, Digital Patchwork Framed Mamjo Installation
Vivian Mac Gillavry – New
Jochem Mestriner – Kolossale kluit trofee op vlot
Fotografie: Ann Derkx
Book Concept (sketch) How to Make Sculpture Move, graphic design: Eva van der Schans @RutaButkuteEmilyKocken
Juul van den Heuvel
Je bent van harte welkom!
\
<
