Een film over Van Gogh en Munch van Micaela van Rijckevorsel (ca 60
minuten)

Twee kunstenaars die elkaar nooit ontmoet hebben, elkaar nooit spraken of
samenwerkten en, in de jaren waarover wij spreken, geen werk van elkaar
zagen. De één komt uit Noorwegen, de ander uit Nederland. Ze schelen 10 jaar.
De één pleegde zelfmoord op 37-jarige leeftijd, de ander vluchtte in enorme
hoeveelheden drank, in duisternis en in bordelen. Hij kreeg elektroshocks in een
kliniek, werd bijna gek maar leefde 80 jaar.
En toch, uit hun werk blijkt een opmerkelijke ziels- of geestverwantschap, een
verwantschap die zich beweegt op een diep, wezenlijk niveau. Vincent van Gogh
(1853-1890) en Edvard Munch (1863- 1945). Veel later in zijn leven, zei Munch:
“Vincent liet hoe dan ook niet toe dat zijn vlam uit zou gaan. Hij schilderde met
kwasten als vuur en gloeiende as terwijl hij ondertussen zelf afbrandde voor zijn
kunst. Ik dacht en ik wenste om in zijn voetsporen te treden”.
De film laat zien hoe een toneelregisseur met twee acteur de personages van
Vincent van Gogh en Edvard Munch instuderen. Het doel is dat zij hun personage
doorgronden alsof zij een karakterstuk moeten gaan spelen. Zij moeten weten
wie ze zijn, hoe ze denken waardoor ze getekend zijn en beïnvloed. Dat proces
gaat in stappen. Een idee bij Van Gogh is of, zoals bij Munch verwoord, een
zoektocht naar het universele gevoel, naar het aanraken van de meest gevoelige
zenuw uit het leven. Uitgedrukt, neergelegd, vormgegeven in verf.

Munch zei: “Ik schilder niet wat ik zie maar wat ik zag